Hoe voelt het om de weg te zijn en een ontmoeting te arrangeren tussen geloof en ongeloof? Wat brengt schrijven over en vanuit tegenstellingen? Teksten en reacties kun je hieronder delen.
Liefde kent veertig regels
Liefde kent veertig regels
Hoe voelt het om de weg te zijn en een ontmoeting te arrangeren tussen geloof en ongeloof? Wat brengt schrijven over en vanuit tegenstellingen? Teksten en reacties kun je hieronder delen.
Ontmoeting tussen geloof en ongeloof :
Vorige week was ik bij mijn buurvrouw op bezoek
We hebben gekletst over de mensen bij ons in de buurt.
Ik heb genoten van dit ‘ lekker roddelen ‘.
De normen van de Weg zijn anders :
Stop met verkeerd spreken over anderen
Verspil geen energie aan negativiteit
Het is zelf- vergiftiging .
” Ik ben de Weg.”
Ik ben een rechte gladde weg
als je je vastklampt aan wat je al hebt
als je niet wil veranderen, niets wil opofferen
als je een gemakkelijk leven wil leiden.
Maar je zult geen innerlijke ontwikkelen doormaken.
Ik ben een Weg vol hobbels, gaten en zijwegen
als je bereid bent het Licht binnen te laten
en daarbij jezelf grondig te observeren
Je zult niet meer tevreden zijn met jezelf ; je wil veranderen
Je zult een levensdoel ontdekken uit een dieper niveau
Ik ben de Weg van Els :
Els, blijf jezelf van verschillende kanten waarnemen
Let op je lichaamshouding, mimiek en stem
Blijf bewust kijken naar innerlijke twijfels ; verander dat
Blijf luisteren naar wat de Weg zegt ; Je bent goed bezig
GELOVEN door ONGELOVIGHEID
Geloven in satan, zonde en de hel
niet zelf leren denken
maar gedwongen geloofsregels volgen
Dan loop je een geloofstrauma op
en ben je beter af met ongelovigheid .
Gehersenspoeld door het geloof
je slecht en bedorven voelen
niet kunnen genieten uit angst
Dan ben je je leven aan ‘t vergooien
en ben je beter af met ongelovigheid .
Ik ben een NIET – GELOVIGE – gelovige !!
Woord met B : BEDOLVEN
Bedolven onder aardse zaken
Overspoeld door wereldse mogelijkheden
Geleid door persoonlijke verlangens
Wil ik weer vrij worden !!!
Regel: erken je vat vol tegenstrijdigheden en leef ernaar.
Een gelovige man ontmoette op zijn weg een ongelovige vrouw. De man voelde zich veilig bij God. De vrouw vond dat te benauwd en zocht de vrijheid, met alle risico’s van dien. Ze was zo vrij dat ze een stukje optrok met de man, die schuchter instemde. Hij vertelde over zijn wortels die hem zo dierbaar waren. De vrouw had niet veel met haar wortels, aangetast door angst en bekrompenheid. Naarmate ze met elkaar optrokken bloeide er genegenheid tussen die twee. Liefde maakte een pad voor hen samen. Ze ontdekten samen de weg van mystiek, waar geloof en ongeloof niet ter zake doen.
Alle tegenstellingen zijn volmaakt.
In de stilte van de natuur
En in de drukte van de stad
Vind ik de rust
En het felle zonnelicht
Als een slak zo traag
Fladder ik als een vlinder
Als de maan zo stil
Werk ik met mijn handen
Loop ik met mijn voeten
En haast ik mij
Door het lawaai van doen
En mijn Pad van Zijn
Ik ben de weg en zij loopt over me. Hoewel ik mijzelf zeer duidelijk toe schijn, lijk ik voor haar onzichtbaar te zijn. Ze loopt vaak met onzekere tred. Zoekend, aftastend, voelend met haar voet of ik er nog wel ben. Ze is waarschijnlijk blind. En er moet ook iets met haar aandacht zijn. Want soms struikelt ze over niets en andere keren ontwijkt ze behendig alle oneffenheden.
Ik ben haar weg en ik verwonder me over haar manier van lopen. Soms rent ze alsof ze op de hielen gezeten wordt en dan gaat ze weer hele einden achterwaarts. Of zijwaarts. Alsof elk uitzicht beter is dan haar eigen vooruitzicht. Alsof ze liever andermans weg wil gaan. Dat stopt zodra ik zwaarder word. Dan vindt zij een soort kracht en weet ze dat ze alleen haar eigen last kan dragen.
Op haar eigen manier gaat zij haar onzichtbare weg. Struikelend, met vallen en opstaan. Dansend en huppelend. Dan weer met ferme tred of rennend, voorwaarts of achteruit. Soms kijkt ze om en ziet ze hoe ik achter haar aan kom. Dan weet ze dat ik haar weg ben en dat ik de enige weg ben die ze kan en wil gaan. Ik ben haar weg, haar waarheid en haar leven.
Ik ben de weg van Plume, geen doorsnee weg. Ik ben een route vol verrassingen en onverwachte wendingen. Ik zorg ervoor dat je wakker blijft en telkens opnieuw uitgedaagd wordt om je perspectief los te laten. Ik wil het liefst dat je met wijd open ogen en hart mij bewandelt zonder vooropgezette plannen. Overgave is mijn motto en ontroering jouw deel als je mij begaat. Al wandelend leren wij elkaar kennen.
Regel 35
Ongeloof en geloof, schijnbare tegenstellingen
of
Één stap voorwaarts, een volmaakt geleidelijk proces!
`Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven`.
Loslaten en vasthouden:
Je hoeft niets los te laten
Als je het doorgewerkt hebt, laat het jou los
Ja! Loslaten is toelaten. Dat is zoveel meer te begrijpen dan dat los moeten laten, terwijl je bij God niet weet hoe.
Dank je wel voor de herinnering daaraan.
Maria
Ik ben een rechte gladde weg, er wordt hard over mij gelopen en afgestevend op een doel. Als het doel gehaald is blijkt het niet het echte doel te zijn.
Ik ben een weg vol hobbels, gaten en zijwegen waarop zoekend, vallend en opstaand gelopen wordt, soms heen en terug, soms wordt er afgeslagen naar een zijweg, met de vraag of het doel wordt bereikt
Ik ben de weg
Als je geen doel hebt kun je niet verdwalen
Er is geen weg naar Liefde
Liefde is de weg
Ik ben Liefde
Ik ben ze alle drie
En neem mijn innerlijk kind op mijn knie
Gladde weg, gladde weg
Hobbel weg, hobbel weg
Gat in de weg (lees valkuil)
Afstand, koud en uit de hoogte:
Ik zie het eerst maar even aan.
Warm, aandachtig, toegenegen:
Contact dat heeft mij goed gedaan.
Kruip maar meer eens uit je schulp,
Maak contact en vraag om hulp.
Met wat afstand is niks mis,
Als het maar niet alles is.
Vastenversie: Geloof: een geleidelijk proces, niet zonder ongeloof.
Wat een leuke manier om een waarheid te lezen
Dank je wel, Judy
Tegenstellingen
Steeds meer heb ik leren kijken
Naar de tegenstelling’n in mij
Hoef ze niet meer te onderdrukken
Beide kanten mogen vrij
Eerst zagen ze elkaar niet zitten
Overtuigd van eigen gelijk
Maar door met nieuwe blik te kijken
Nam achterdocht al ras de wijk
Schouw ik nu bij me zelf naar binnen
Zie ik een spel dat boeiend is
Een afwisseling van licht en schaduw
En daarmee is vast niets mis
Niet alleen meer samen knokken
Maar ook luisteren naar elkaar
En zo worden vóór- en tegen
Toch uiteindelijk nog een paar
Kruip in de huid van de weg
Ik ben een rechte, gladde weg.
Ik kijk niet op of om.
Ik loop rechtop en voel me fier
De wind om de oren
Frisse lucht en adem regelmatig
Mijn snelle pas
bereikt mijn doel.
Ik ben een weg vol hobbels, gaten en zijwegen
Ik kijk niet om mij heen, maar naar benee
Ik wil niet vallen.
Hoe lang is de weg die ik nog moet gaan?
Vermoeidheid speelt mij parten
Alweer een zijweg
De weg naar mijn doel is onbekend.
Ik ben de weg van Greta
Ik kijk om mij heen en voel mij vrij
Ik ben gelukkig want ik heb alles losgelaten.
De wind om de oren
Vogels die fluiten.
Het doel is niet belangrijk
Deze komt wel, of niet.
Vastenversie vandaag: Gelovig door ongelovigheid